சில தினங்களுக்கு முன்பு, செக்யூரிடிஸ் ஆண்டு எக்ஸ்சேஞ்ச் போர்டு ஆஃப் இந்தியா (செபி) ஒரு முக்கியமான அறிவிப்பு செய்திருக்கிறது. சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில் நிறுவனங்களுக்கு என்று தனியாகப் பங்குச் சந்தை ஏதும் தேவையில்லை. தேசிய பங்குச் சந்தை மற்றும் மும்பை பங்குச் சந்தையிலேயே அவற்றையும் இனி பட்டியல் செய்யலாம். பங்குகள் பரிவர்த்தனையும் செய்யலாம் என்பதுதான் அந்த அறிவிப்பின் சாரம்.
சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில் நிறுவனங்களின் தலையாய பிரச்னை என்பது தங்களுக்குத் தேவையான மூலதனத்தைத் திரட்டுவதுதான்.
பெரிய நிறுவனங்கள் மூலதனம் திரட்டுவதற்கு பங்குச் சந்தைகளுக்கு வருகின்றன. அப்படிப்பட்ட வாய்ப்பு சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில் நிறுவனங்களுக்கு இதுவரை எட்டாக்கனியாகவே இருக்கிறது. காரணம், இதுதொடர்பான நடைமுறைகளும், அதற்காக மேற்கொள்ள வேண்டிய அபரிமிதமான செலவுகளும் ஆகும்.
உதாரணமாக, ஒரு நிறுவனம் முதல்முறையாக தங்கள் பங்குகளை பொதுமக்களுக்கு விற்பனை செய்து மூலதனம் திரட்டுகிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். (இது இனிஷியல் பப்ளிக் ஆஃபர் எனப்
படுகிறது). ஒரு கோடி ரூபாய் மூலதனம் திரட்டுவதாக இருந்தாலும் சரி, அல்லது நூறு கோடி ரூபாய் மூலதனம் திரட்டுவதாக இருந்தாலும் சரி, அதற்கு ஆகும் செலவு ஏறக்குறைய ஒன்றுதான். விளம்
பரச் செலவு, படிவங்கள் அச்சடித்து வினியோகம் செய்தல், பிரதிநிதிகளின் சுற்றுப்பயணச் செலவு ஆகியவை ஒரே மாதிரிதான் அமைகிறது.
இந்த அதீதமான செலவே, சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்கள் பங்குச் சந்தையில் நுழைவதற்குத் தடைக் கற்களாக உள்ளன.
பங்குச் சந்தையில் லிஸ்ட் செய்யப்பட்ட சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்களின் பங்குகளைப் பணமாக்குவதற்கு பெரும்பாலும் "மெர்ச்சன்ட் பேங்கர்ஸ்' எனப்படும் சிறப்பு நிதி அமைப்புகளின் உதவி தேவைப்படும். அவர்கள் சிறு தொழில் நிறுவனங்களின் பங்கு பரிவர்த்தனையில் அதிக ஆர்வம் காட்டுவதில்லை. அவர்களுக்குப் பெரிய நிறுவனங்களிடமிருந்து கிடைக்கக்கூடிய அளவு அதிக ஊதியம் சிறு நிறுவனங்களிடமிருந்து கிடைப்பதில்லை.
இவற்றையெல்லாம் அறிந்துள்ள "செபி' என்னும் கண்காணிப்பு வாரியம், சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில் நிறுவனங்கள் பங்குச் சந்தையில் லிஸ்ட் செய்து கொண்டு பரிவர்த்தனை செய்வதற்கும், மூலதனம் திரட்டுவதற்கும் வசதியாக, விதிமுறைகளை எளிமைப்படுத்தியுள்ளது. பத்து கோடி ரூபாய்க்குக் குறையாமலும், இருபத்தி ஐந்து கோடி ரூபாய்க்கு மிகாமலும் மூலதனம் பெற்றுள்ள சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில் நிறுவனங்களுக்கு மட்டுமே இப்புதிய, எளிமைப்படுத்தப்பட்ட நடைமுறைகள் பொருந்தும்.
புதிய ஏற்பாட்டின் முக்கியத்துவம் என்ன? நம் நாட்டில் 1995 முதல் கணினி மூலம் பங்கு வர்த்தகம் செய்யும் முறை வந்துவிட்டது. அதற்கு முன்பு பெரிய நகரங்களில் மட்டும் அல்லாமல், சிறிய, சிறிய நகரங்களிலும் சிறப்பாகச் செயல்பட்டு வந்த பிராந்திய பங்குச் சந்தைகளின் பயன்பாடு திடீரென குறைந்துவிட்டது. அந்த காலகட்டத்தில் வேகமாக வளர்ந்த பங்கு வர்த்தகத்தை தேசிய பங்குச் சந்தையும், மும்பை பங்குச் சந்தையும் பகிர்ந்து கொண்டன.
அதேபோல், எல்லா நிறுவனங்களும் அவற்றின் பங்குகளை தேசியப் பங்குச் சந்தையிலும், மும்பை பங்குச் சந்தையிலும் பட்டியல் இட்டுக் கொள்ள முடியாது. அதற்குச் சில குறைந்தபட்ச தகுதிகள் நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளன. தேசியப் பங்குச் சந்தையில் ரூ. 10 கோடி மூலதனம் அல்லது சில நிபந்தனைகளுடன் ரூ. 5 கோடி மூலதனம் உள்ள நிறுவனங்கள்தான் பட்டியலிட முடியும். அதேபோல், மும்பை
பங்குச் சந்தையில் ரூ. 3 கோடி மூலதனம் கொண்ட நிறுவனங்கள் மட்டுமே பட்டியலிட முடியும்.
விரைவில், இந்தத் தொகைகள் மேலும் அதிகரிக்கப்பட உள்ளன. இந்நிலையில்தான் செபியின் புதிய அறிவிப்பு வெளிவந்துள்ளது. தேசியப் பங்குச் சந்தை மற்றும் மும்பை பங்குச் சந்தையில் சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில் நிறுவனங்களுக்கு ஒரு தனி தளம் (பிளாட்ஃபார்ம்) கொடுத்துவிட வேண்டும் என்பது செபியின் யோசனையாகும். ரூ. 10 கோடி முதல் 25 கோடி ரூபாய் வரை மூலதனம் உள்ள நிறுவனங்களை புதிய ஏற்பாட்டின்படி பட்டியலிடலாம். அதன்பிறகு அந்த நிறுவனப் பங்குகளை பொதுமக்களும், முதலீட்டாளர்களும் வாங்கலாம், விற்கலாம்.
நம் நாட்டில் 3 கோடி சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில் நிறுவனங்கள் உள்ளன. ஆனால் அவற்றில் லட்சக்கணக்கான சிறு தொழில் நிறுவனங்களின் மூலதனம் ரூ. 10 கோடிக்கும் குறைவாகவே இருக்கிறது. ஆகவே செபியின் புதிய ஏற்பாடு அவர்களுக்கு எந்தவிதத்திலும் பயன் அளிக்காது என்பது வெளிப்படை.
அதேபோல், பத்து கோடி ரூபாய்க்கு மேல் மூலதனம் உள்ள சிறு மற்றும் நடுத்தர நிறுவனங்களுக்கும், புதிய ஏற்பாட்டினால் பெரிய நன்மை கிடைக்க வழியில்லை. காரணம், குறைந்தபட்சம் ஒரு லட்ச ரூபாய்க்கு பங்குகள் வாங்க விரும்புபவர்கள் மட்டுமே இந்நிறுவனப் பங்குகளுக்கு விண்ணப்பிக்க முடியும். சிறு முதலீட்டாளர்களைப் பொருத்தவரை இது போகாத ஊருக்கு வழி சொல்லுவதுபோல்தான்!
ஆக, சிறு மற்றும் நடுத்தரத் தொழில் துறைக்கு உண்மையிலேயே ஊட்டச்சத்து அளிப்பது அவசியம். காரணம் இந்திய பொருளாதாரத்துக்கு அவர்களது பங்கு கணிசமானது. உதாரணமாக, ஒட்டுமொத்த தொழில் உற்பத்தியில் இத்துறையின் பங்களிப்பு 40 சதவீதம்; அதுமட்டுமல்ல, சிறிய மற்றும் நடுத்தரத் தொழிற்சாலைகள் 30 கோடி பேருக்கு வேலைவாய்ப்புகளை வழங்கியுள்ளன.
அரசும் பாரத ரிசர்வ் வங்கியும் செய்ய வேண்டியது இதுதான்: அந் நிறுவனங்கள் பலகாலமாக கோரி வரும் உதவியை வழங்கினாலே போதும்.
வங்கிக் கடன் வழங்குவதில் காலதாமதத்தைத் தவிர்க்க வேண்டும். இந்நிறுவனங்களுக்கு வழங்கும் கடனுதவி வாராக்கடனாக மாறிவிடுமோ என்ற தவறான அச்சத்தைப் போக்க வேண்டும். சிறுதொழில் கடன்களுக்கு ஏட்டில் முன்னுரிமை உண்டு. அது நடைமுறையில் இருக்க வேண்டும். உரிய நேரத்தில், உரிய அளவில் வழங்கப்படும் கடனுதவி போன்ற ஒரு "டானிக்' வேறு எதுவும் இல்லை.
மாநில அரசுகளின் சிறு தொழில் துறை, வழக்கமான சிகப்பு நாடா அணுகுமுறையை கைவிட்டு, புதிய சூழலுக்கு ஏற்ப, துரித அணுகுமுறைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும். இவ் விஷயத்தில் குஜராத் மாநில அரசின் சிறு தொழில் துறை ஒரு நல்ல எடுத்துக்காட்டு எனலாம்.
சிறு தொழில் உற்பத்திப் பொருள்களை மத்திய, மாநில அரசுகள் கூடுமானவரை கொள்முதல் செய்வதை ஒரு கொள்கையாக ஏற்க வேண்டும்.
பெரிய நிறுவனங்கள் சிறு தொழில் பிரிவுகளிலிருந்து கொள்முதல் செய்திடும் பொருள்களுக்குப் பணம் பட்டுவாடா செய்வதில் மிகுந்த தாமதம் ஏற்படுகிறது. இது கண்டிப்பாகத் தவிர்க்கப்பட வேண்டும். இத்தகைய பெரிய நிறுவனங்கள் வங்கிகளில் கடன் கேட்கும்போது, சிறு தொழில் "பில்'களை நிலுவையில் இல்லை என்ற உறுதிமொழி கொடுக்க வேண்டும். இந்த நடைமுறை சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்தது. நாளடைவில் இது நீர்த்துப் போய்விட்டது.
சிறு தொழில் கூடங்களை சர்வதேசத் தரத்துக்குச் சமமாக நவீனமாயமாக்க வேண்டும். அதற்கு உதவி புரியும் வகையில், தொழில் நுட்ப மேம்பாடு நிதி ஒன்றை உருவாக்கிச் செயல்படுத்த வேண்டும். ஏற்கெனவே, இந்த நடைமுறை ஜவுளித்துறையில் சிறப்பாகச் செயல்படுகிறது. கடந்த பத்தாண்டுகளில் ஜவுளித்துறை "டெக்னாலஜி அப்கிரடேஷன் ஃபண்டு' திட்டத்தின் மூலம் மத்திய அரசு 66,275 கோடி ரூபாய் வழங்கியுள்ளது. ஏனோ இதுபோன்ற ஒரு திட்டத்தை சிறு தொழில் துறைக்கு மத்திய அரசு இதுவரை அறிமுகம் செய்யவில்லை.
செபியின் புதிய ஏற்பாடு ஒரு நல்ல தொடக்கம். ஆனால் அது முழுமையான பயன் அளிக்குமா என்பது கேள்விக்குறியே. எனவே, மேற்கூறிய ஆக்கபூர்வமான செயல்பாடுகளின் மூலமே சிறு தொழில் துறைக்கு பிராண வாயு அளிக்க முடியும்.
கட்டுரையாளர் : எஸ். கோபாலகிருஷ்ணன்
நன்றி : தினமணி
Tuesday, December 8, 2009
ஆட்டுக்கு ஓநாய் காவல்...
பங்குச் சந்தை என்பது நியாயமான முதலீட்டு நடவடிக்கைகளுக்கானது என்ற எண்ணம் முதலீட்டாளர்களுக்கு வந்துவிடக் கூடாது என்று உறுதி எடுத்துக்கொண்டு அரசு செயல்படுகிறதோ என்கிற எண்ணம் சமீபகாலமாக நமக்கு ஏற்பட்டு வருகிறது.
1996 முதல் மும்பை பங்குச் சந்தையிலும் தேசியப் பங்குச் சந்தையிலும் பட்டியலிலிருந்து நீக்கப்பட்டுள்ள நிறுவனங்களின் எண்ணிக்கை 1,450. இந்த நிறுவனங்களில் முதலீட்டாளர்களின் பணம் சுமார் 58,000 கோடி ரூபாய் முடங்கிக் கிடக்கிறது என்பது சமீபத்தில் வந்திருக்கும் அதிர்ச்சி அளிக்கும் செய்தி.
பங்குச் சந்தைகளில் நிறுவனங்கள் தங்களைப் பதிவு செய்துகொள்ளவும், வியாபாரம் செய்யவும் சில ஒழுங்காற்று விதிகளை "செபி' எனப்படும் இந்தியப் பங்குச் சந்தை ஆணையம் ஏற்படுத்தி உள்ளது. அவற்றை உறுப்பு நிறுவனங்கள் கடைப்பிடிக்கத் தவறினால் அந்த நிறுவனங்களைச் சந்தையில் பட்டியிலிடக்கூடாது என்று தடை விதிக்கப்படுகிறது. அதாவது, அந்த நிறுவனத்தின் பங்குகளை வாங்குவதும் விற்பதும் தடை செய்யப்படும்.
இந்தியப் பங்குச் சந்தை ஆணையத்தைப் பொறுத்தவரை தவறு செய்த நிறுவனங்கள் மீது தடை விதித்தவுடன் தனது கடமை முடிந்துவிட்டதாகக் கருதுகிறது. அந்த நிறுவனத்தில் முதலீடு செய்தவரின் நிலையை அது சற்றேனும் எண்ணிப் பார்க்க வேண்டாமா? முறையாகச் செயல்படாமல், பொதுமக்கள் பணத்தை ஊதாரித்தனமாக விரயம் செய்யும் இந்த நிறுவனங்களுக்கு என்ன தண்டனை? முதலீட்டாளர்களுக்கு ஏற்படக்கூடிய இன்னல்களை முன்கூட்டியே எச்சரித்திருக்கலாம் அல்லவா? அப்படிச் செய்திருந்தால் முதலீட்டாளர்கள் தங்களால் முடிந்த அளவுக்கு அந்த நிறுவனத்தில் முதலீடு செய்த பணத்தைத் திரும்பப் பெற்றிருக்க முடியுமே, ஏன் செய்யவில்லை?
1,450 நிறுவனங்களில் 1,325 நிறுவனங்களுக்கு மும்பை பங்குச் சந்தையும் 125 நிறுவனங்களுக்குத் தேசியப் பங்குச் சந்தையும் தடை விதித்துள்ளன. ஆனால் இப்படி நடவடிக்கை எடுக்கப்படவுள்ளது என்று முன்கூட்டியே தெரிந்துகொண்ட அந்த நிறுவனங்களின் ஊக்குனர்கள் (புரமோட்டர்கள்) தங்கள் கைவசம் இருந்த பங்குகளைச் சந்தையில் விற்றுப் பணமாக்கிக் கொண்டுவிட்டனர். இந்த 1,450 நிறுவனங்களிலும் இப்போது புரமோட்டர்களின் பங்கு மதிப்பு அதிகபட்சம் 5% ஆகவும் குறைந்தபட்சம் 1% ஆகவும் இருக்கிறது.
தவறுகளைச் செய்து தண்டனை அனுபவிக்க வேண்டிய புரமோட்டர்கள் தங்களுடைய பங்குகளை விற்று நஷ்டப்படாமல் தப்பிவிட்டனர். நடப்பது எதுவுமே தெரியாத அப்பாவி முதலீட்டாளர்கள் வசமாக மாட்டிக்கொண்டுவிட்டனர். இந்த முதலீட்டாளர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் தனி நபர் முதலீட்டாளர்கள்தான் என்று பங்குச் சந்தை வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
அரசுடைமை வங்கிகளில் சேமிப்புக்கு மிகக் குறைந்த வட்டியே தரப்பட்டு, அப்பாவிப் பொதுமக்களைச் சூதாட்டச் சிந்தனையுடைய பங்குச் சந்தையில் முதலீடு செய்யத் தூண்டுகிறது நமது அரசு. தங்களுடைய ஊதியத்துக்கும் சேமிப்புக்கும் நல்ல லாபம் கிடைக்கட்டும் என்கிற நியாயமான ஆசையில் பங்குச் சந்தையில் முதலீடு செய்து ஏமாறுகிறார்கள் சாமானிய மக்கள். இப்படியொரு நிலைமை ஏற்பட இருப்பதையும், ஏற்பட்டிருப்பதையும் கம்பெனிகள் விவகாரத்துறை, சட்டத்துறை, நிதித்துறை அதிகாரிகள் லட்சியம் செய்ததாகவே தெரியவில்லையே?
பொருளாதார மந்தநிலை காரணமாக அமெரிக்கா உள்ளிட்ட தொழில்வள நாடுகள் தடுமாறியபோதும் இந்தியத் தொழில்துறைக்குத் தேவைப்பட்ட நிதியைக் கொண்டுவந்து சேர்த்த குருவிகள், இந்த நடுத்தர வர்க்கத்தைச் சேர்ந்த முதலீட்டாளர்கள்தான். அதிலும் பணியிலிருந்து ஓய்வுபெற்ற முதியவர்களும், தனியார் நிறுவன ஊழியர்களும்தான் கணிசமாக இருக்கின்றனர்.
தாராளமயமாக்கல் என்கிற பெயரில் பங்குச் சந்தை சார்ந்த பொருளாதாரத்தை ஏற்படுத்தி இருப்பதே, தனியார் நிறுவனங்கள் எந்தவிதக் கட்டுப்பாடும் இன்றிச் செயல்படவும், பொதுமக்கள் பணத்தைக் கொள்ளை அடிக்கவும் தானோ? ஆட்டுக்கு ஓநாய் காவலிருந்த கதைதான்!
நன்றி : தினமணி
1996 முதல் மும்பை பங்குச் சந்தையிலும் தேசியப் பங்குச் சந்தையிலும் பட்டியலிலிருந்து நீக்கப்பட்டுள்ள நிறுவனங்களின் எண்ணிக்கை 1,450. இந்த நிறுவனங்களில் முதலீட்டாளர்களின் பணம் சுமார் 58,000 கோடி ரூபாய் முடங்கிக் கிடக்கிறது என்பது சமீபத்தில் வந்திருக்கும் அதிர்ச்சி அளிக்கும் செய்தி.
பங்குச் சந்தைகளில் நிறுவனங்கள் தங்களைப் பதிவு செய்துகொள்ளவும், வியாபாரம் செய்யவும் சில ஒழுங்காற்று விதிகளை "செபி' எனப்படும் இந்தியப் பங்குச் சந்தை ஆணையம் ஏற்படுத்தி உள்ளது. அவற்றை உறுப்பு நிறுவனங்கள் கடைப்பிடிக்கத் தவறினால் அந்த நிறுவனங்களைச் சந்தையில் பட்டியிலிடக்கூடாது என்று தடை விதிக்கப்படுகிறது. அதாவது, அந்த நிறுவனத்தின் பங்குகளை வாங்குவதும் விற்பதும் தடை செய்யப்படும்.
இந்தியப் பங்குச் சந்தை ஆணையத்தைப் பொறுத்தவரை தவறு செய்த நிறுவனங்கள் மீது தடை விதித்தவுடன் தனது கடமை முடிந்துவிட்டதாகக் கருதுகிறது. அந்த நிறுவனத்தில் முதலீடு செய்தவரின் நிலையை அது சற்றேனும் எண்ணிப் பார்க்க வேண்டாமா? முறையாகச் செயல்படாமல், பொதுமக்கள் பணத்தை ஊதாரித்தனமாக விரயம் செய்யும் இந்த நிறுவனங்களுக்கு என்ன தண்டனை? முதலீட்டாளர்களுக்கு ஏற்படக்கூடிய இன்னல்களை முன்கூட்டியே எச்சரித்திருக்கலாம் அல்லவா? அப்படிச் செய்திருந்தால் முதலீட்டாளர்கள் தங்களால் முடிந்த அளவுக்கு அந்த நிறுவனத்தில் முதலீடு செய்த பணத்தைத் திரும்பப் பெற்றிருக்க முடியுமே, ஏன் செய்யவில்லை?
1,450 நிறுவனங்களில் 1,325 நிறுவனங்களுக்கு மும்பை பங்குச் சந்தையும் 125 நிறுவனங்களுக்குத் தேசியப் பங்குச் சந்தையும் தடை விதித்துள்ளன. ஆனால் இப்படி நடவடிக்கை எடுக்கப்படவுள்ளது என்று முன்கூட்டியே தெரிந்துகொண்ட அந்த நிறுவனங்களின் ஊக்குனர்கள் (புரமோட்டர்கள்) தங்கள் கைவசம் இருந்த பங்குகளைச் சந்தையில் விற்றுப் பணமாக்கிக் கொண்டுவிட்டனர். இந்த 1,450 நிறுவனங்களிலும் இப்போது புரமோட்டர்களின் பங்கு மதிப்பு அதிகபட்சம் 5% ஆகவும் குறைந்தபட்சம் 1% ஆகவும் இருக்கிறது.
தவறுகளைச் செய்து தண்டனை அனுபவிக்க வேண்டிய புரமோட்டர்கள் தங்களுடைய பங்குகளை விற்று நஷ்டப்படாமல் தப்பிவிட்டனர். நடப்பது எதுவுமே தெரியாத அப்பாவி முதலீட்டாளர்கள் வசமாக மாட்டிக்கொண்டுவிட்டனர். இந்த முதலீட்டாளர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் தனி நபர் முதலீட்டாளர்கள்தான் என்று பங்குச் சந்தை வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
அரசுடைமை வங்கிகளில் சேமிப்புக்கு மிகக் குறைந்த வட்டியே தரப்பட்டு, அப்பாவிப் பொதுமக்களைச் சூதாட்டச் சிந்தனையுடைய பங்குச் சந்தையில் முதலீடு செய்யத் தூண்டுகிறது நமது அரசு. தங்களுடைய ஊதியத்துக்கும் சேமிப்புக்கும் நல்ல லாபம் கிடைக்கட்டும் என்கிற நியாயமான ஆசையில் பங்குச் சந்தையில் முதலீடு செய்து ஏமாறுகிறார்கள் சாமானிய மக்கள். இப்படியொரு நிலைமை ஏற்பட இருப்பதையும், ஏற்பட்டிருப்பதையும் கம்பெனிகள் விவகாரத்துறை, சட்டத்துறை, நிதித்துறை அதிகாரிகள் லட்சியம் செய்ததாகவே தெரியவில்லையே?
பொருளாதார மந்தநிலை காரணமாக அமெரிக்கா உள்ளிட்ட தொழில்வள நாடுகள் தடுமாறியபோதும் இந்தியத் தொழில்துறைக்குத் தேவைப்பட்ட நிதியைக் கொண்டுவந்து சேர்த்த குருவிகள், இந்த நடுத்தர வர்க்கத்தைச் சேர்ந்த முதலீட்டாளர்கள்தான். அதிலும் பணியிலிருந்து ஓய்வுபெற்ற முதியவர்களும், தனியார் நிறுவன ஊழியர்களும்தான் கணிசமாக இருக்கின்றனர்.
தாராளமயமாக்கல் என்கிற பெயரில் பங்குச் சந்தை சார்ந்த பொருளாதாரத்தை ஏற்படுத்தி இருப்பதே, தனியார் நிறுவனங்கள் எந்தவிதக் கட்டுப்பாடும் இன்றிச் செயல்படவும், பொதுமக்கள் பணத்தைக் கொள்ளை அடிக்கவும் தானோ? ஆட்டுக்கு ஓநாய் காவலிருந்த கதைதான்!
நன்றி : தினமணி
புதிய வரவாக டாடாவின் 'இன்டிகோ மான்ஸா '
வளர்ந்து வரும் தலைமுறைக்கு ஏற்ப டாடா நிறுவனம், 'இன்டிகோ மான்ஸா' எனும் புதிய ரக காரை அறிமுகப்படுத்தி உள்ளது. 2003ல் அறிமுகமான இன்டிகோவை விட நவீனப்படுத்தப்பட்ட காராக மான்ஸா ரக கார் வெளிவந்துள்ளது.காரின் வெளிப்பகுதி, உட்பகுதி அழகான, எடுப்பான தோற்றத்தை கொண்டது. 4.4 மீட்டர் அகலம், 2,520 மி.மீட்டர் அகலம் கொண்ட சக்கரங்களால் கார் பெரிய அளவில் காணப்படுகிறது. முன்பக்கம் 3 பாரல்ட் ஹெட் லாம்புகள் உள்ளன. கார் கதவின் வெளிப்புற கைப்பிடி மீது பூசப்பட்டிருக்கும் குரோமியம், அதற்கு மேலும் சிறப்பை அளிக்கிறது.
பின்புறத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ள புதிய மோனேவிதிக் ஆங்குலர் வடிவிலான விளக்குகள், பின்னால் வரும் வாகனங்கள் பார்த்தவுடன் தெரிந்து கொள்ளும் வகையில் சிறப்பாக உள்ளன. அதனுடைய டிரங்க் 460 லிட்டர் கொள்ளளவு உடையது, நீண்ட தூர பயணத்துக்கும் ஏற்றது.
மற்ற கார்களை விட, மான்ஸா ரக கார் ஓட்டுபவர்களுக்கும், உடன் பயணம் செய்பவர்களுக்கும் மனநிறைவை தரும். பின்புறம் உள்ள இருக்கைகளும் அவற்றின் நடுவில் இருக்கும் கை வைத்துக் கொள்ளும் இடம், வீட்டில் அமர்ந்திருப்பது போல் இருக்கும்.
டில்ட் அட்ஜஸ்டபிள் பவர் ஸ்டீயரிங் மற்றும் ஓட்டுனர் இருக்கை, மின்னியல் தொழில்நுட்பத்தால் இயங்கக்கூடிய வெளிப்புற ரேர்வியூ மிரர்களும் உள்ளன. கொலப்ஸிபிள் ஸ்டீரிங் காலம், ஆன்டி லாக் பிரேக்கிங் சிஸ்டம், டியூவல் ஃபிராண்ட் ஏர் பேக்ஸ் போன்ற பாதுகாப்பு அம்சங்களும் உண்டு. டாக்கோ மீட்டரில் சிவப்பு கோடு இருப்பதற்கு பதிலாக இன்ஜின் க்ரிடிகல் 'ஆர்பிஎம்'ஐத் தாண்டும்போது இண்டிகேட்டர் முள் சிவப்பாக மாறிவிடும். இன்ஜின்,சென்ட்ரல் லாக்கிங் பியூச்சர் ஆகியவை மேலும் பாதுகாப்பு அளிக்கின்றன.
ஏ.ஆர்.ஏ.ஐ., ஆல் சான்றளிக்கப்பட்ட குவாட்ரஜெட் டீஸல் ஒரு லிட்டருக்கு 21.02 கி.மீ., தூரம் கொடுக்கிறது. சபீர் பெட்ரோல் ஒரு லிட்டருக்கு 14.5 கி.மீ தூரம் கொடுக்கிறது. மான்ஸா ரக காருக்கு இரண்டு ஆண்டு அல்லது 75 ஆயிரம் கி.மீ., உத்தரவாதம் தரப்படுகிறது. ஏழு நிறங்களில் வெளிவந்துள்ளது. 401 நகரங்களில் தற்போது விறுவிறுப்பான விற்பனையில் உள்ளன.
டாடா கார் ஷோ ரூம்களில் விற்பனையில் உள்ளன. பெட்ரோல் காரின் விலை 4.64 லட்சம் ரூபாய். டீஸல் காரின் விலை 6.56 லட்சம் ரூபாய். இப்போதுள்ள டாடா இன்டிகோ கார் ரகங்கள் இண்டிகோ சிஎஸ், எக்ஸல், மரினா போன்ற கார்களும் விற்பனையில் உள்ளன. டாடா இன்டிகோ வகை கார்கள் 3.73 லட்சம் ரூபாயில் இருந்து 6.56 லட்சம் ரூபாய் வரை உள்ளன.
நன்றி : தினமலர்
வர்த்தக கட்டுப்பாட்டை ரிசர்வ் வங்கியிடம் இருந்து செபிக்கு மாற்ற வேண்டும்: ரெங்கராஜன்
அரசு கடன் பத்திர வர்த்தக கட்டுப்பாட்டை ரிசர்வ் வங்கியிடம் இருந்து செபிக்கு மாற்ற வேண்டும் என்று பிரதரின் பொருளாதார ஆலோசனை குழு தலைவரும், ரிசர்வ் வங்கியின் முன்னாள் கவர்னருமான சி.ரெங்கராஜன் கூறியுள்ளார்.இதுகுறித்து அவர் தெரிவித்துள்ள செய்தியில், அரசு கடன் பத்திரங்களை மீதான கட்டுப்பாட்டை மாற்ற இயலாது என்று கூறமுடியாது. இதை மாற்ற வேண்டும். அரசு கடன் பத்திர மீதான வர்த்தகத்தை செபியின் கட்டுப்பாட்டிற்கு மாற்ற வேண்டும். அதே நேரத்தில் பொருளாதார நிர்வாகத்தில், அந்நிய செலவாணி முக்கிய பங்கு வகிப்பதால், இதன் கட்டுப்பாடு ரிசர்வ் வங்கி வசமே இருக்க வேண்டும். நிதி துறை, மற்ற துறைகளுக்கு ஆதரவானதாக இருக்க வேண்டும். பொருளாதார துறை ஸ்திரமாக இருப்பது மட்டுமல்லாமல், திறமையாக செயல்படுவதும் முக்கியம். அதே நேரத்தில் குறிப்பிட்ட அளவுக்கு மேல் பொருளாதார துறையின் கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்துவது, பலவீனத்தில் கொண்டு போய் சேர்த்துவிடும் என்று கூறினார்.நன்றி : தினமலர்
பளீர் வெளிச்சத்துக்கு தரமான 'ஹெட்லைட்'
புதிய அனுபவத்தை தரக்கூடியது கார் அனுபவம். வசதி படைத்தவர்கள் மட்டுமல்ல, நடுத்தர வர்க்கத்தினரும் சொந்த காரில் குடும்பத்தினருடன் பயணிக்கும் காலம் தற்போது உள்ளது. வெளிநாட்டு கார் நிறுவனங்கள் இந்தியாவில் கால் பதித்து புதிய ரக கார்களை தயாரித்து வருகின்றன. கார் வாங்கினாலும், அவற்றை பராமரிப்பதில் மிகுந்த கவனம் வேண்டும்.தற்போதைய காலச்சூழ்நிலையில், வாகனங்கள் பல்வேறு பாதிப்புக்குள்ளாகும் நிலை உள்ளது.
மனிதனுக்கு இரு கண் போன்றது, வாகனங்களுக்கு ஹெட்லைட் விளக்குகள். இரவுப்பொழுதில் எதிர்வரும் வாகனங்களை கடந்து செல்ல தரமான ஹெட்லைட் அவசியம். சரியான முறையில் அவை இருந்தால் தான் விபத்துக்களை தவிர்க்க முடியும். டூ வீலரானாலும், காரானாலும் ஹெட்லைட்டை அவ்வப்போது பராமரித்துக் கொள்ள வேண்டும். எதிர்பாராத விபத்து, விஷமிகளின் தாக்குதல் போன்றவற்றால் முதலில் உடைவது ஹெட்லைட் விளக்குகளே.
ஹெட்லைட்டுகள் புதிய வடிவில் தற்போது வந்துள்ளன. அதன் மேல் உள்ள கண்ணாடி பாகம் வாகனங்களுக்கு தகுந்த அமைப்பில் வட்ட வடிவிலும், சதுர வடிவிலும் விற்பனையில் உள்ளன.
சென்னை, டில்லி, பெங்களூரு நகரங்களில் இருந்தும், உத்தர்காண்ட் மாநிலத்தில் இருந்தும் இருந்து விற்பனைக்கு கொண்டு வரப்படுகின்றன. டூ வீலரை பொறுத்தமட்டில் 250 ரூபாய் முதல் 400 ரூபாய் வரையில் உள்ளன. அவை தவிர குறைந்த விலை ஹெட்லைட் தயாரிப்புகளும் சந்தையில் உள்ளன. 35 வாட்ஸ் திறன் கொண்ட பிலிப்ஸ் பல்புகள் 120 ரூபாயிலும், கேலஜன் லைட்டுகள் 100 ரூபாயிலும் உள்ளன. டூ வீலர் ஓட்டிகள் அதிகம் இவற்றை வாங்குகின்றனர்.
கார், சுமோ போன்றவற்றுக்கான அதிகம் வெளிச்சம் தரக்கூடிய விளக்குகள் 300 ரூபாய் முதல் 600 ரூபாய் வரை உள்ளது. லூமாக்ஸ், ஆட்டோபால், ஃபியாம் போன்ற நிறுவனங்களின் ஹெட்லைட்டுகள் காருக்கு பயன்படுத்தப்படுகின்றன. பெங்களூரு, டில்லி போன்ற நகரங்களில் தயாரிப்பு தொழிற்சாலைகள் உள்ளன.
கார், சுமோ போன்றவற்றுகான ஹெட்லைட்டுகள் 160 ரூபாய் முதல் 300 ரூபாய் வரை உள்ளது. அம்பாஸிட்டர்களுக்கு 140 ரூபாயிலும் உள்ளன. இதற்கென உள்ள 90 வாட்ஸ் திறனுடைய பல்புகள் 150 முதல் 200 ரூபாய் வரையில் உள்ளது.
சேலம் மோட்டார் ஸ்பேர் பார்ட்ஸ் விற்பனையாளர் ஆனந்தகுமார் கூறுகையில், ''கார், டூ வீலர், 407 போன்ற வாகனங்களுக்கான ஹெட்லைட் மற்றும் அதற்குரிய பல்புகள் விற்பனையில் உள்ளன. டில்லி, பெங்களூரு போன்ற நகரங்களில் இருந்து விற்பனைக்கு வருகிறது. கம்பெனி கார்களுக்கு தகுந்தவாறு தரமான வடிவமைப்பில் உள்ளன. 100 ரூபாய் முதல் 600 ரூபாய் வரை காருக்கு ஏற்றாற்போல் ஹெட்லைட் வாங்க முடியும்,'' என்றார்.
நன்றி : தினமலர்
இப்போது துபாய்; அடுத்து? வர்த்தக வட்டாரத்தில் பீதி
துபாயில் ஏற்பட்ட நிதி நெருக்கடி, சர்வதேச சந்தையை அசைத்து பார்த்து விட்டது. துபாய்க்கு பிறகு, இனி எந்த நாட்டில் இது போன்ற பிரச்னை ஏற்படும் என்ற பீதி, சர்வதேச அளவில் பரபரப்பாக பேசப்படுகிறது. துபாயில் அரசுக்கு சொந்தமான 'துபாய் வேர்ல்ட்' என்ற நிறுவனம், தான் வாங்கிய 3,70,000 கோடி ரூபாய் கடனை, உரிய காலத்தில் திருப்பிச் செலுத்த முடியாமல் நிதி நெருக்கடியில் சிக்கியது. இதையடுத்து, கடனுக்கான தவணையை ஆறு மாதத்துக்கு தள்ளி வைக்கும்படி, கடன் கொடுத்தவர்களை இந்நிறுவனம் கேட்டுக் கொண்டது. இது, சர்வதேச நிதிச் சந்தையில் பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது. பணக்கார நாடான துபாயிலேயே நிதி நெருக்கடி உள்ளது என்ற பேச்சு எழுந்ததையடுத்து, இந்தியா உள்ளிட்ட அனைத்து நாடுகளிலும் பங்குச் சந்தைகள் ஆட்டம் கண்டன.இதையடுத்து, இது போன்ற நிதி நெருக்கடி அடுத்து, எந்த நாட்டில் ஏற்படுமோ என்ற பீதி எழுந்துள்ளது. அமெரிக்கா, ஜப்பான் போன்ற வளர்ந்த நாடுகளில் கூட இந்த கவலை உள்ளது. பொருளாதார மந்த நிலையை சமாளிப்பதற்காக, இந்த நாடுகளில் அரசு செலவினங்கள் அதிகரிக்கப்பட்டுள்ளன. இதனால், பட்ஜெட்டில் பற்றாக்குறை விழுமோ என்ற பேச்சு உள்ளது. கடன்களை திருப்பிச் செலுத்தும் அளவுக்கு கஜானா வலிமையாக உள்ளதா என்ற கவலையான குரல்கள் ஒலிக்கத் துவங்கி விட்டன. ஜெர்மனியிலும் அரசின் கடன் அளவு எகிறியுள்ளது. ஒட்டு மொத்த பொருளாதார வளர்ச்சியை பாதிக்கும் அளவுக்கு ஜெர்மனியில் அரசு கடன் அதிகரித்துள்ளதாகக் கூறப்படுகிறது. பிரிட்டனிலும் இதே நிலை தான் நீடிக்கிறது. அயர்லாந்தில், அடுத்த ஆண்டு மொத்த பொருளாதார வளர்ச்சியில், அரசின் கடன் 83 சதவீதமாக இருக்கும் என எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இத்தனைக்கும் கடந்த 2007ல், மொத்த பொருளாதார வளர்ச்சியில் அரசின் கடன் 25 சதவீதமாக மட்டுமே இருந்தது. லட்வியாவும் பெருமளவு கடனில் சிக்கியுள்ளது. இதுகுறித்து பொருளாதார நிபுணர்கள் கூறுகையில், 'பல்வேறு நாடுகளில் அரசு கடன் திரும்பச் செலுத்த முடியாத அளவுக்கு இருந்தால், உடனடியாக சர்வதேச நிதியகம் (ஐ.எம்.எப்.,) இந்த விஷயத்தில் தலையிட வேண்டும்; சிறப்பு பொருளாதார சலுகைகளை அறிவிக்க வேண்டும்' என்றனர்.
நன்றி : தினமலர்
Subscribe to:
Posts (Atom)
