ஏன் இந்த "நோய்ச் சிந்தனை'?

பதினெட்டு ஆண்டுகளாகப் பெங்களூரில் தூசி அடைந்து மூடிக்கிடந்த வள்ளுவன் சிலை கர்நாடக முதலமைச்சர் பி.எஸ். எடியூரப்பா மனம் வைத்ததால் தூசி நீக்கப்பெற்று வெளிச்சத்தைப் பார்க்கும் வாய்ப்பைப் பெற்றிருக்கிறது என்று பாராட்டிய தமிழக முதலமைச்சர் மு. கருணாநிதி, வள்ளுவன் சிலையைத் திறந்துவிட்டதால் இனிக் கன்னடர்கள் திருக்குறள் படிப்பார்கள். இனிப் பெருவெள்ளம் வந்தால்தான் காவிரியில் தண்ணீர் வரும் என்னும் நிலை மாறி இயல்பாகவே வரும் என்ற உறுதியை மட்டும் அளிக்க முடியவில்லை.

வள்ளுவன் சிலை திறக்கப்படும் வரை பெங்களூரில் எந்தப் பொதுநிகழ்ச்சியிலும் கலந்துகொள்வதில்லை என்று பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் கருணாநிதி செய்திருந்த சபதம் முடிவுக்கு வந்துவிட்டதாக அவர் கூறிய பிறகுதான் மங்கம்மா சபதம்போல் - பாஞ்சாலி சபதம்போல் கருணாநிதிக்கும் ஒரு சபதம் இருந்ததே உலகுக்குத் தெரியவந்தது.

பாஞ்சாலியைத் "தொடைமீது வந்து இரு' என்றான் துரியோதனன். "அப்படிச் சொன்னவனின் தொடையைப் பிளந்து அவனுடைய உயிரை மாய்ப்பேன்' என்று சபதம் செய்தான் வீமன். "அவனுடைய ரத்தத்தை என்னுடைய முடியில் தடவிச் சீவிக் குழல் முடிப்பேன்; அதுவரை முடியேன்' என்று பதினான்கு ஆண்டுகள் விரித்த கூந்தலோடு வாழ்ந்து ஒருநாள் சபதம் முடித்தாள் பாஞ்சாலி.

திருத்த முடியாக் கொடுமைக்குக் கணக்குத் தீர்ப்பதற்கு உரைக்கப்படுவதே சபதம்; அதைச் சூளுரை என்று இன்பத் தமிழ் கூறும்.

சபதங்களில் சமரசமில்லை. பரிவர்த்தனை கிடையாது. ஆனால் கருணாநிதியின் சபதம் பரிவர்த்தனைத் தன்மை கொண்டது. ஆகவே அது சபதத்தன்மை அற்றது. ஆனாலும் பாஞ்சாலி சபதத்துக்கு நிகராக "கருணாநிதி சபதமும்' புகழ்பெற வேண்டுமென்பது அவருடைய ஆசை. அவருக்கு எதில்தான் ஆசையில்லை?

காற்றை நுழைய விடுவதில்லை என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு வாயில்களை அடைத்துக் கொள்ளும் பேதையால் காற்றுக்கென்ன இழப்பு? அந்தப் பேதைதான் புழுங்கிச் சாவான்!

செய்வன எவை, தவிர்ப்பன எவை என்னும் வேறுபாடு அறியாதவனே பேதை! "கேட்டினைக் கைக்கொண்டு ஊதியத்தைக் கைநழுவ விடுகிறவன்' (831) என்று பேதைக்கு விளக்கமளிப்பான் வள்ளுவன்!

அறிவினில் தமிழ் அறிவு, கன்னட அறிவு, ஜெர்மானிய அறிவு, பிரெஞ்ச் அறிவு என்று பேதப்படுத்தி அதைப் புறக்கணிக்கும் மனப்பான்மையிலிருந்து கன்னடர்கள் விடுபடவில்லை என்றால் மீண்டும் காட்டுமிராண்டிக் காலத்துக்குள் நுழையவேண்டிய நிலைவரும் என்று சர்வக்ஞர் அறிவு கொளுத்தத் தவறிவிட்டார் போலும்!

ஏசுவினுடைய அறிவை யூத அறிவென்றும், நபிகள் நாயகத்தின் அறிவை அரபு அறிவென்றும், புத்தனின் அறிவை நேபாள அறிவென்றும், இமானுவேல் காண்ட், எகல், காரல் மார்க்சின் அறிவை ஜெர்மானிய அறிவென்றும் வெறுக்கவும் புறக்கணிக்கவும் முடிகிற முட்டாள்களால்தான் வள்ளுவனின் அறிவைத் தமிழறிவு என்று புறக்கணிக்கவும் வெறுக்கவும் முடியும்!

இது மனிதப் புலமை இல்லை; தெய்வப் புலமை என்று குறளில் ஒளிவீசும் முரணறுக்கும் அறிவைப் பார்த்துப் பிளந்த வாயை மூடாமலேயே செத்துப்போனான் பலதுறை அறிவுப் பரிமேலழகன். ஜி.யு. போப் திருக்குறளைப் படித்து உரை எழுதி வைத்துவிட்டுத் தன்னுடைய கல்லறையில் "தமிழ் மாணவன்' என்று எழுதும்படி சொல்லிவிட்டுப் போனான். கம்பனும் இளங்கோவும் திருக்குறளுக்கு எழுதிய விரிவுரைதான் அவர்களின் காப்பியங்கள். தமிழிலுள்ள புகழ்ச் சொற்கள் அத்தனையையும் பெய்து பாராட்டிய பிறகும் வள்ளுவனின் புகழ் இன்னும் எஞ்சி நிற்கும். வள்ளுவனைப் பாராட்டத் தமிழே போதாமை உடையது!

வெறும் சிலைக்கு ஒரு சபதம் செய்ததற்குப் பதிலாக முதலமைச்சர் கருணாநிதி, இந்தப் பதினெட்டு ஆண்டுகளில் திருக்குறளின் கன்னட மொழிபெயர்ப்பை ஒவ்வொரு கன்னடனும் அடையுமாறு செய்து, அது அவர்களின் நோய்க்கு மருந்து என்பதை அவர்களே அறிந்துகொள்ளும் வாய்ப்பினை ஏற்படுத்தியிருந்தால், அவர்களே தங்கள் முயற்சியால் வள்ளுவனின் சிலையை நிறுவ முயன்றிப்பார்கள்; அப்போது தன்னுடைய சபதம் நிறைவேறிவிட்டதாக முதல்வர் கருணாநிதி மகிழ்வதிலும், விழா எடுப்பதிலும் மிகப்பெரிய நியாயம் உண்டு.

அரிசிக்கு உமியைச் சரிவிலையாகக் கொண்டு பரிவர்த்தனை செய்து கொண்டதற்குக் கருணாநிதிக்கு விழா என்ன வேண்டியிருக்கிறது?

வள்ளுவருக்குச் சரிநிகராக சர்வக்ஞரை இறக்குமதி செய்துகொள்ளும் பரிவர்த்தனை உத்தியைக் கருணாநிதி கடைப்பிடிப்பதற்குப் பதினெட்டு ஆண்டுகள் காத்திருக்கத் தேவையில்லையே! இதைச் செய்வதற்கு ஓர் அர்த்தமில்லாத சபதம் வேறு!

பெங்களூர்ப் பேச்சில் மட்டுமன்று; கருணாநிதியின் தேசியம் குறித்த அண்மைக்காலப் பேச்சுகள் அவருடைய தலைகீழ் மாறுதல்களைப் புலப்படுத்துகின்றன.

"என்னையும் எடியூரப்பாவையும் இந்தியர்கள் என்னும் உணர்வு பிணைக்கிறது' என்னும் கருணாநிதியின் பெங்களூர்ப் பேச்சு டக்கர் பேச்சு!

சட்டம் பாய்கிறதே என்று திராவிட இயக்கம் தன்னுடைய பிரிவினைக் கொள்கையைக் கைவிட்டது புரியக்கூடியதுதான்! ஆனால் அதற்காகத் தேசியத்தின் தலையாய ஊதுகுழலாகவே கருணாநிதி மாறிவிடுவார் என்பது நாம் புரிந்துகொள்ள முடியாதது!

எடியூரப்பா "நாம் முதலில் இந்தியர்; பிறகுதான் கன்னடர்' என்று பேசியிருக்கிறார்! இந்த வண்டி வெகுகாலத்துக்கு ஓடாது. அவர் இன உணர்வுக் கொள்கையை ஷியாம் பிரசாத் முகர்ஜியிடம் கற்றுக்கொள்ளப் போயிருக்கக்கூடாது. அவருடைய ரத்தத் துடிப்பில் கற்றுக்கொண்டிருக்க வேண்டும்.

பாரதி நல்லறிஞன்; அவன் இனக் கொள்கையையும் தேசியக் கொள்கையையும் சிக்கலறுத்துப் போதித்தவன்!

முதலில் தமிழைச் செந்தமிழ் என்றும் தமிழர்களை நற்றமிழர்கள் என்றும் அடைமொழி கொடுத்து வாழ்த்திவிட்டுக் கடைசியில் பாரத மணித்திருநாட்டை வாழ்த்துவான்! பாரதி கண்ட வரிசைதான் ஏற்புடைய வரிசை!

ஆனால் நம்முடைய கருணாநிதி "எடியூரப்பாவும் நானும் இந்தியர்கள்' என்று ஒரே தாவாகத் தாவியதற்கு என்ன காரணம்? அதைவிட நெருக்கமான உறவு இயற்கையாகவே இருக்கிறபோது, அந்த உணர்வை மூடிமறைத்துக் கொண்டு, அவர் வீறு கொண்ட தேசியம் பேசியது வியப்பாக இல்லையா?

"எடியூரப்பாவும் நானும் திராவிடர்கள்' என்றல்லவா கருணாநிதி பேசியிருக்க வேண்டும்? மொழிவழியில் தமிழர்கள்; இனவழியில் திராவிடர்கள் தானே நாம்! ஒரு தாய் வயிற்று மக்களுக்குள் ஏன் இந்தச் சண்டைகள் என்று கேட்பதற்கு இனவழித் தொடர்பு சுட்டப்படுவதுதானே இயற்கையாக இருக்கும்!

இந்த மேடைக் கலப்பும் சிலை பரிவர்த்தனையும் காவிரிப் பிரச்னையில் தமிழர்கள் நியாயமாக அடையவேண்டிய நீர்ப்பங்கீட்டைப் பழைய வழமைப்படி பெற்றுத் தருமென்றால் அதைப் பெற்றபிறகு சர்வக்ஞர் என்ன சர்வக்ஞர்? எடியூரப்பாவுக்கே மேட்டூர் தொடங்கி பூம்புகார் சங்கமம் வரையிலும் சிலை வைக்கலாம்!

"யேல்' பல்கலைக்கழகத்திற்குப் போன அண்ணா அங்கே உள்ள ஐரோப்பிய மாணவர்களுக்குத் திருக்குறள் கற்பித்தது போல, பெங்களூருக்குத் திருவள்ளுவர் சிலை திறக்கச் சென்ற கருணாநிதி, அங்கே உள்ள கன்னடர்களுக்குத் திருக்குறளின் ஆழ நீளத்தைக் கற்பித்து, 18 ஆண்டுகளாக இப்படி ஓர் ஒப்பற்ற நூலை எழுதிய ஒரு பெருமகனின் சிலையையா மூடிவைத்திருந்தோம் என்று அவர்கள் நாணப்பட்டு உணரும் வண்ணம் பேசிவிட்டு வருவார் என்றுதான் தமிழர்கள் எதிர்பார்த்தார்கள்.

ஆனால் கருணாநிதியின் மனத்தில் ஓங்கி நின்றது சர்வக்ஞர் பற்றிய அச்சம்; அவரை எப்படித் தமிழர்கள் தலையில் கட்டுவது என்னும் அச்சம்!

"யாமறிந்த புலவரிலே கம்பனைப்போல், வள்ளுவர்போல், இளங்கோவைப்போல் பூமிதனில் யாங்கணுமே பிறந்ததில்லை' என்று காளிதாசனைக்கூட இந்த வரிசையில் சேர்க்க மறுத்து விட்டானே பாரதி; இத்தகைய உலகத் தர வரிசையினரைப் பெற்றுள்ள தமிழ்நாட்டில், சர்வக்ஞரை எந்த வரிசையில் கொண்டுபோய் வைப்பது என்னும் கவலை கருணாநிதியின் பேச்சைத் தடுமாற்றம் கொள்ளச் செய்திருக்க வேண்டும்!

கன்னடர்களுக்கிடையே வள்ளுவனைப் பற்றிப் பேசுவதை விடுத்துச் சர்வக்ஞரைப் பற்றிப் பேசியிருக்கிறார் கருணாநிதி! சர்வக்ஞர் இவ்வளவு பெரிய ஆளா என்று கன்னடர்களே திகைத்துப் போயிருக்கிறார்கள் என்பதால், தமிழர்களை மட்டுமில்லை; கன்னடர்களையும் நெஞ்சை நீவிவிட்டு ஆசுவாசப்படுத்துவது கட்டாயத் தேவையாகிவிட்டது கருணாநிதிக்கு!

""சர்வக்ஞர் இன்று உலக அளவிலே அறியப்படாததற்குக் காரணம் அவர் முற்பட்ட சாதியைச் சேர்ந்தவரல்ல என்பதுதான்! அவர் மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்!'' கருணாநிதியின் பேச்சு இது.

பிற்பட்ட வகுப்பில் பிறந்தவர்களெல்லாம் உயர்குலத்தோரால் அழுத்தப்பட்டு விடுகின்றனர் என்பது அவருடைய பேச்சின் குறிப்புப் பொருள்!

பார்ப்பனரல்லாதார் இயக்கம் பிறந்து 75 ஆண்டுகள் கழிந்த பிறகும், கருணாநிதி மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தில் பிறந்து ஐந்து முறை முதலமைச்சாரன பின்பும், அவருடைய மகன் துணை முதலமைச்சரான பின்பும், மராட்டியர்கள், நாயக்கர்கள், மொகலாயர்கள், சோழர்கள் போல், "வம்சாவளி ஆட்சியை' வெற்றிகரமாக நிலைநாட்டிவிட்ட பிறகும், மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்டவர்கள் முன்னுக்குவர அனுமதிக்கப்படுவதில்லை என்று எப்படிக் கருணாநிதியால் பேச முடிகிறது!

கருணாநிதி சாதியால் உயர்சாதியுமில்லை; எண்ணிக்கையால் வலிமை பெற்ற சாதியுமில்லை. உயர்சாதி ஆளுமை இருந்திருந்தாலும், எண்ணிக்கை ஆளுமை இருந்திருந்தாலும் கருணாநிதியால் வம்சாவளி ஆட்சியை ஏற்படுத்தி இருக்க முடியுமா?

அண்ணாவின் எழுத்துகளும் பேச்சுகளும் தமிழ்நாட்டின் போக்கை மாற்றின. அண்ணா முற்பட்ட சாதியா?

பாரதியின் புகழுக்குக் காரணம் அவர் பார்ப்பனர் என்பது தான் என்பது கருணாநிதியின் எண்ணமானால், பாரதிதாசன் புகழுக்கு எது காரணம்?

முடிவெட்டும் தொழிலாளி குடும்பத்தைச் சேர்ந்த கர்ப்பூரி தாகூர் பீகாரின் முதலமைச்சாரகவில்லையா?

இராமாயணத்தை எழுதிய வால்மீகி வேடன்தானே! இராமாயணம் பெற்ற புகழை வால்மீகி பிறந்த சாதியால் மறிக்க முடிந்ததா?

உயர் சாதியான பார்ப்பனர்கள் இராமாயணத்தையும், மகாபாரதத்தையும் தொழுது வழிபட்டுப் பின்பற்ற அந்த இதிகாசங்களை எழுதியவர்களின் சாதிகள் எந்த விதத்தில் தடையாக இருந்தன?

பிற்பட்ட வகுப்பில் பிறந்த வள்ளுவனை உயர்சாதி வைணவப் பிராமணன் பரிமேலழகன் "தெய்வப் புலவன்' என்று உச்சிமேல் வைத்துப் புகழ்கிறானே. சாதி எங்கே குறுக்கிட்டது?

மேற்சாதியில் பிறந்தவனாயினும் கல்லாதவன் இழிவுறுவதும், கீழ்ப்பிறந்தானாயினும் கற்றவன் பெருமையுறுவதும் (குறள் 409) குறித்து வள்ளுவன் பேசுவது பிற்பட்ட வகுப்பில் பிறந்த சர்வக்ஞனுக்குப் பொருந்தாது என்று கருணாநிதி மறுக்கிறாரா?

கீழ்மேல் என்று உயர்வு தாழ்வு கற்பிக்கப்படும் நால்வகைச் சாதிகளுள் "கீழ்ப்பாலொருவன் கற்பின், மேற்பால் ஒருவன் அவன்கட் படுமே' என்று புறநானூறு பேசுவது சர்வக்ஞருக்கு மட்டும் பொருந்தாமல் போய்விட்டதா? கருணாநிதி சொல்லட்டுமே!

நம்முடைய சித்தர்கள்அனைவருமே ஒருவர் பாக்கி இல்லாமல் பிற்பட்ட வகுப்பினர்தானே!

இடையர் வகுப்பைச் சேர்ந்த திருமூலர் வணங்கத்தக்க இடத்தை அடைவதற்கு அவருடைய சாதி தடையா? சர்வக்ஞருக்கு மட்டும் எப்படி அவர் பிறந்த சாதி தடையானது?

மனுவின் செல்வாக்குத் தேய்ந்துவிட்ட பிறகும், கருணாநிதி சாதியைக் கட்டிக் கொண்டு மாரடிப்பதைவிட மாட்டாரா?

திராவிட இயக்கத்தில் தகுதி அடிப்படையில் உயர்ந்திருந்த பல முற்பட்ட சாதியினரை அழுத்தி விட்டுக் கருணாநிதி ஆட்சி நாற்காலியில் அமர முடிந்த ஒன்றே போதாதா ஒருவரின் முன்னேற்றத்திற்குச் சாதி தடையாவதில்லை என்பதற்கு?

கருணாநிதிக்குத் தடையாகாத சாதி சர்வக்ஞருக்கு எப்படித் தடையானது?

இந்த "நோய்ச் சிந்தனை'யிலிருந்து விடுபடவே மாட்டாரா கருணாநிதி?

கட்டுரையாளர் : பழ. கருப்பையா
நன்றி : தினமணி